به گزارش سایت داوران، هوشنگ نصیرزاده گفت: سوابق نشان داده که داوران ایرانی در خارج از مرزهای ایرانی قضاوتهای خوب و قابل قبولی دارند، شاید علت این موضوع به قضاوتهای بدون استرس آنها در بازیها است که تحت نظم و انضباط AFC است. مسابقات آسیایی فاقد حواشی است و چون زبان تماشاگران را نمی‌دانند به راحتی از عهده قضاوت برمی‌آیند و استرس که مهمترین علت ایجاد مشکل برای یک داور است در آن بازیها وجود ندارد.
شاید بهترین مثال این موضوع می‌تواند قضاوتهای خوب مسعود مرادی در خارج از کشور و سوتهای پراسترس وی در داخل کشور باشد. او که از دقیقه 80 به بعد دچار مشکل می شد به این دلیل بود که می‌داند تا دقایقی دیگر بازی پایان می‌یابد و باید در مورد تمام صحنه‌ها پاسخگو باشد.
اساسا پدیده فوتبال در کشور ما چون موضوعی جدید تلقی می‌شود و رفتارهای تماشاگرانش نیز گاهی با استاندارها مطابق نیست به همین دلیل آنها قادر هستند روی داور فشار روانی زیاد را روی داوران وارد کنند این جمله همیشه باید مدنظر باشد که داوران بر طبق توانمندی فردی خود سوت می‌زنند نه بر اساس قابلیتهای تشکیلاتی! به مفهومی دیگر وقتی یک داور انگلیسی در بازی فینال بین هلند و اسپانیا در جام‌حذفی بازیکن را که با لگد هافبک اسپانیایی را مورد اصابت قرار داد اما اخراج نکرد به حساب نامناسب بودن تشکیلات داوری انگلستان محسوب نمی‌شود بلکه در واقع این داور است که مورد سرزنش قرار می‌گیرد.
باتوجه به اینکه مدتی بود از داوران ایرانی در مسابقات آسیایی خبری نبوده اما هم‌اکنون دیده می‌شود قضاوتهای حساسی به آنها سپرده می‌شود ناشی از نمرات خوب آنها در بازیهای گذشته و قابلیتهایی است که از خود بروز داده‌اند.
به اشتباه گاهی افکار عمومی تصور می‌کنند یک قضاوت خوب حاصل یک رئیس کمیته داوران است در حالی که در دنیا افتخارات هر داور به حساب خودش نوشته می‌شود. در جام‌جهانی، مکزیک و استرالیا با 2 داور در این بازیها حاضر شدند و این به مفهوم بروز توانمندی در داوران آنها بوده و ارتباطی به فدراسیونهای کشورهای عضو پیدا نمی‌کند هرچند مسائل پشت‌پرده مانند اسپانسر بدون بعضی از شرکت‌هایی که داوران در آن کشورها عضو هستند خصوصا شرکت‌‌های ژاپنی، هواپیمایی امارات در انتخاب داوران تأثیر دارد ولی با این توصیف باید گفت که وضع به گونه‌ای است که مانند یک مسابقه 2 میلیونی در داوری فوتبال نیز هر کس برای رسیدن به خط پایان و پیروزی انفرادی تلاش می‌کند.
در دوره‌های اخیر برخی از داوران ایرانی مانند سعید مظفری‌زاده، علیرضا فغانی و … با تسلط به زبان انگلیسی موقعیت خود را بهبود بخشیده‌اند و برخی از داوران نیز در جلساتی که توسط AFC برگزار می‌شود به دلیل ضعف زبان انگلیسی متوجه تدریس‌ها نمی‌شوند تا این موضوع در قضاوتهای داخلی به آنها ضربه بزند چون تعداد داوران ایرانی که زبان انگلیسی نمی‌دانند بسیار بیشتر از آنهایی است که به این زبان مسلط هستند ترجیح می‌دهیم که از آنها نام نبریم اما به هر صورت قوانین بازی فوتبال ایرانی نیست و بین‌المللی است و داوران نیز برای قضاوت بهتر باید به زبان‌های بین‌المللی مسلط باشند.
ابلاغهای زیاد در مسابقات آسیایی برای داوران ایرانی مربوط به سوابق خوبی است که از خود به جای گذاشته‌اند و ابلاغهای کمتر ناشی از نمراتی است که در بازیهای گذشته کسب کرده‌اند.
به نظر می‌رسد که کمیته داوران هر داور را با دست خودش دار می‌زند.
یک پاسخ
باید به آقای (…) یادآوری کنم که استرالیا اصلا در جام جهانی نماینده داوری نداشت چه برسد به اینکه دو نماینده داوری داشته باشد. فکر کنم آفای نصیرزاده کمی مطالعه داشته باشند بد نیست