داور بین المللی فوتبال ایران پس از کناره‌گیری رسمی از قضاوت در میادین داخلی گفت: تصمیمم برای خداحافظی ربطی به تغییر و تحولات کمیته داوران ندارد و تصور می کنم در چنین شرایطی به صلاح نیست که در مسابقات داخلی قضاوت کنم.
مرادی؛ داوری با بیش از 250 قضاوت در عرصه بین المللی
مسعود مرادی از سال 2000 وارد فهرست بین المللی شد و به مدت 11 سال در این عرصه قضاوت کرد. او که کارشناس مخابرات است طی 11 سال قضاوت به عنوان داور بین المللی، آنهم به عنوان داور اول فوتبال ایران، دو دوره کاندیدای قضاوت در جام جهانی شد.
یکی از مهمترین افتخارات مسعود مرادی، قضاوت در جام کنفدراسیون‌ها در سال 2003 است که به میزبانی فرانسه برگزار شد. در کارنامه مرادی همچنین قضاوت در مسابقات فوتبال بازی‌های المپیک 2008 پکن نیز دیده می شود. حضور در جام باشگاه‍های جهان، داوری در دیدار نهایی مسابقات لیگ قهرمانان آسیا و جام AFC از دیگر نکات روشن در کارنامه مسعود مرادی است.
مسعود مرادی که در سال 2003 به عنوان نخستین داور ایرانی عنوان بهترین داور سال آسیا را کسب کرد، بارها در دوره های پیشرفته داوری شرکت کرده است که مهمترین آن در سوئیس، اسپانیا و آلمان بوده است. او همچنین اولین داور ایرانی که دو دوره پی در پی حضور در جام ملت‌های آسیا (2007 و 2004) را تجربه کرده است. مرادی با قضاوت در بیش از 250 بازی بین المللی با داوری وداع کرد.
مسعود مرادی انگار منتظر فرصت بود تا از داوری وداع کند. او که در تاریخ 10 دیماه 11 سال حضورش در عرصه بین المللی به اتمام رسید، دیگر سوت داوری را در دست نگرفت و روز پنجشنبه رسما از این کار پردردسر خداحافظی کرد. گفتگو با مسعود مرادی، چند ساعت پس از وداعش با داوری خالی از لطف نیست. گفتگوی خبرنگار مهر با مرادی در زیر می آید:
* چه شد که تصمیم به خداحافظی از فوتبال گرفتید؟
– مسعود مرادی: بهتر بود ما با داوری خداحافظی کنیم تا میدان در اختیار جوان‌ترها قرار گیرد.
* فقط همین؟
– بله! فقط همین. چیز دیگری هم می شود گفت؟ شاید من هر حرفی بزنم، ایجاد حاشیه کند. پس بهتر است بدون حاشیه از داوری خداحافظی کنم.
* منظورتان از ایجاد حاشیه چیست؟
– نه منظور خاصی نداشتم. باور کنید مشکلی نبود و من صلاح ندیدم دیگر درفوتبال ایران قضاوت کنم و بعد از اتمام دوره قضاوتم در عرصه بین المللی، دیگر در مسابقات داخلی داوری داشته باشم.
* اما تصمیم‌تان برای خداحافظی قدری دور از انتظار بود.
– من این تصمیم را پیش از این گرفته بودم. در زمانی که آقای عنایت رئیس کمیته داوران بودند هم تصمیم به خداحافظی گرفته بودم، پس ربطی به این کمیته و آن کمیته ندارد. تصمیم من برای خداحافظی جدی بود.
– یعنی اگر آقای عنایت رئیس کمیته داوران می ماند، احتمال نداشت، حداقل این تصمیم را دیرتر عملی کنید؟
– من در زمان حضور آقای عنایت در کمیته داوران تصمیم به خداحافظی گرفتم و منتظر نیم فصل بودم تا رسما از دنیای داوری وداع کنم. باور کنید اگر آقای عنایت هم در کمیته داوران می بود، روز پنجشنبه در کلاس نیم فصل داوران، رسما از داوری خداحافظی می کردم.
* به غیر از میدان دادن به جوان‌ها، آیا دلیل دیگری شما را به وداع از داوری ترغیب می کرد؟
– احساس کردم به صلاح نیست دیگر قضاوت کنم.
* منظورتان از این “به صلاح نیست” را روشن تر می گویید؟
– یک تصمیم کاملا شخصی بود.
* البته برخی‌ها اعتقاد دارند، رفتن آقای عنایت و آمدن آقای عسکری شما را ترغیب کرده است که با داوری وداع کنید.
– نه! چنین چیزی نیست. من با آقای کفاشیان هم صحبت کردم. استعفایم را رسما نوشتم و به رئیس فدراسیون و کمیته داوران دادم که خوشبختانه مورد موافقت قرار گرفت.
* اگر مخالفت می کردند چه می کردید؟
– حال که خوشبختانه با استعفای من موافقت کرده‌اند.
* اما شما می توانستید با تجربیاتی که از قضاوت در مسابقات بین المللی و داخلی داشتید، سال‌ها در لیگ ایران قضاوت کنید؟
– من تا سه سال دیگر می توانستم در ایران قضاوت کنم و از همه نظر آماده بودم اما به هر جهت تصمیم به خداحافظی گرفتم. البته خوشحالم که کمیته داوران با کناره گیری من موافقت کرد و از این به بعد در بخش‌های دیگر به فوتبال و داوری کشورم خدمت می‌کنم.
* قبول دارید این تصمیم شما قدری غافلگیرکننده بود؟
– من بالاخره باید روزی از داوری خداحافظی می کردم و احساس کردم امروز بهترین زمان برای اجرای این کار است.
* یعنی می خواستید در اوج داوری را کنار بگذارید؟
– نه! من اعتقاد ندارم که اوجی وجود داشته است. توان من برای داوری در فوتبال کشور همین بود که در این چند سال به نمایش گذاشتم. اعتقاد دارم فضای لیگ باید برای قضاوت جوان‌های باانگیزه‌ای که می خواهند خود را برای داوری در آسیا آماده کنند، فراهم شود و به همین خاطر رفتم تا میدان برای آنها مهیا شود.
* این تصمیم شما قابل احترام است اما حضور فرد باتجربه‌ای چون شما می توانست بار تجربی داوری فوتبال ایران را سنگین‌تر کند. قطعا داور باتجربه‌ای چون شما ضریب اشتباهاتش از یک داور جوان کمتر است.
– به هرحال ما هم اشتباهی داشتیم. اصلا اشتباه جزیی از داوری است. من صلاح نمی دیدم دیگر در کشور قضاوت کنم، با توجه به اینکه دوره قضاوتم در عرصه بین المللی به اتمام رسیده بود، بهتر دیدم دیگر نباشم. من بعد از 10 دی که دوره قضاوت بین المللی‌ام تمام شد، دیگر در لیگ ایران هم قضاوت نکردم، چرا که به اصولی معتقدم و خود را پایبند و متعهد به آنها می دانم.
* فکر می کنید بتوانید در عرصه نظارت و آموزش به داوری کشور کمک کنید؟
– اگر فدراسیون فوتبال و کمیته داوران از من دعوت به همکاری کنند، چرا که نه، خوشحال می شوم در بخش نظارت و آموزش در خدمت داوران باشم. من علاقمندم به این دو بخش به داوری کشورم خدمت کنم. من دو هفته دیگر عازم مقر کنفدراسیون فوتبال آسیا هستم تا در سمینار ناظران AFC حضور پیدا کنم و تجاربی که از سال‌ها حضور در عرصه بین المللی دارم، در اختیار داوران قرار دهم.
* بهترین خاطره شما از قضاوت در میادین داخلی و خارجی چیست؟
– مسابقات زیادی را قضاوت کرده‌ام و در دیدارهای بزرگی سوت زده‌ام. آنچه که باعث غرور من در میادین بین المللی شد، این بود که خود را یک داور ایرانی می دانستم و به عنوان یک ایرانی نه مسعود مرادی دیدارها را قضاوت می کردم. این بهترین، شیرین‌ترین و به یادماندنی‌ترین اتفاق در دوران قضاوت من است. همیشه در دیدارهای خارجی، داوری را به عنوان یک سرمایه ملی می دیدم و با جدیت دیدارها را قضاوت می کردم. همین که سریع بعد از کنار گذاشتن داوری به عنوان ناظر AFC انتخاب شدم، نشان می دهد که در کنفدراسیون فوتبال آسیا به اندازه خود اعتبار دارم.
* در این مدت فکر می کنید، واقعا نماینده شایسته‌ای برای داوری ایران بودید؟
– نیاز نیست من در مورد عملکردم حرفی بزنم. عملکرد من در کنفدراسیون فوتبال آسیا واضح و مشخص است و نیازی نیست در مورد آن چیزی را اضافه کنم. در فیفا نیز داوری مورد تایید بودم که اگر این چنین نبود، دوبار برای حضور در کنار بهترین داوران دنیا انتخاب نمی شدم و جزو کاندیداهای قضاوت در جام جهانی قرار نمی گرفتم. من از بودن در کنار داوران بزرگی چون “لوبوس میشل”، “مارکوس مرک”، “گراهام پل”، “آندرس فریسک” و … فقط داوری یاد نگرفتم، از آن درس اخلاق و بزرگی آموختم. تصمیمی هم که برای خداحافظی گرفتم، از این داوران بزرگ الگوبرداری کرده بودم.
* البته خداحافظی شما مانند برخی از این داوران غیرمنتظره بود.
– من خودم را با این داوران مقایسه نمی کنم. همین لوبوس میشل، قبل از برگزاری جام جهانی 2010 با داوری خداحافظی کرد، آنهم در شرایطی که گزینه اول قضاوت در فینال این مسابقات بود. من اعتقاد ندارم، آدم بزرگی هستم اما دوست داشتم، وقتی در کنار این بزرگان داوری قرار گرفتم، چیزهای زیادی از آنها بیاموزم که یکی از آنها چگونگی وداع با داوری بود.
* خاطره بدی هم از قضاوت دارید؟
– روزهای تلخ و شیرینی در داوری داشتم. ما با این خاطرات زندگی کردیم. می دانم قضاوت نکردن برایم سخت است اما آدم باید با واقعیت‌ها زندگی کند. من واقعیت‌ها را دیدم، شرایط را سنجیدم و با بهره گیری از نقطه نظرات مشاورانم در داخل و خارج از کشور به این نتیجه رسیدم که داوری را کنار بگذارم.
* بعد از این دل‌تان برای قضاوت و داوری تنگ نمی شود؟
– بهرحال ما در زمین فوتبال زندگی کردیم. بالطبع شاید برای من اول یک مقدار سخت باشد اما از آنجائیکه من کلا با فوتبال وداع نمی کنم و در بخش‌های دیگر در کنار فوتبال خواهم بود، فکر نمی کنم، زیاد تحت فشار قرار بگیرم.
* هدف مسعود مرادی بعد از وداع با داوری چیست؟
– انسان‌ها برای کاری که می کنند باید اهداف دراز مدت داشته باشند. اولین هدف من حضور در عرصه نظارت داوری آسیا پس از حضورم در کلاس داوری AFC است و اهداف بلند مدتم به سرانجام رساندن کاری است که در داوری نتوانستم به آن دست یابم. در داوری تا پای جام جهانی رفتم اما به این هدف نرسیدم اما سعی می کنم به عنوان ناظر داوری حضور در جام جهانی را تجربه کنم. مطمئن باشید اولین هدف من برای نظارت، حضورم در مسابقات جام ملت‌های 2015 آسیا در استرالیا خواهد بود.
* به ریاست کمیته داوران فکر نمی کنید؟
– نه افراد بزرگی در کشور هستند که می توانند مسئولیت کمیته داوران را برعهده بگیرند و به همین خاطر اصلا به این موضوع فکر نکرده‌ام. در این جا دارد به آقای عنایت خسته نباشید، بگویم. ایشان روزهای سختی را در داوری پشت سر گذاشتند، سختی‌های زیادی را تحمل کردند و اگرچه حرمت ایشان را زیر سئوال بردند اما توانستند به خوبی کمیته داوران را اداره کنند که جا دارد به ایشان تبریک و خسته نباشید، بگویم. من به رئیس جدید کمیته داوران نیز خیرمقدم می گویم و برای ایشان آرزوی موفقیت دارم.
* حرف خاصی اگر باقی مانده است، بفرمایید.
– من تشکر می کنم از همه منتقدان، جراید، رسانه‌ها که با نقدها و اظهارنظرهای خود یارویاور من بودند. من از همه آنها تشکر می کنم، حتی از دوستانی که مغرضانه مرا به نقد کشیدند. همه اینها به من انگیزه داده و توانایی‌ام را دوچندان کرده است تا بهتر و بهتر قضاوت کنم. خواهش من از همه اهالی فوتبال این است که به داوران فوتبال کشور به دید ملی نگاه کنند. آنها نیاز به حمایت دارند. من درد این داوری را کشیدم و می دانم چه سختی را تحمل می کنند. انتظارم این است که داوران مورد حمایت قرار بگیرند و شاهد عملکرد خوب آنها در میادین داخلی و خارجی باشیم.