توصیه های روانشناسی در داوری

توصیه های روانشناسی در داوری
1- به نظم و انضباط خود را عادت دهید که عامل اعتماد به نفس در شما خواهد بود.
2- از اعمالی که با شما از نظر جسمی و روحی سازگار نیستند پرهیز کنید و از در گیرشدن و طرح مسائلی که ممکن است موجب مشاجره یا مشکلات شخصی شما شود خود داری کنید.
3- بر کلمات و رفتار دیگران به طور دائم و آگاهانه حساسیت و عکس العمل نشان ندهید و سعی کنید با بروز شخصیت خود روی مردم تأثیر گذار باشید.
4- چنانچه در جریان مسابقه تصمیم نا عادلانه و اشتباه گرفتید آن را فراموش نموده و فاجعه قلمداد نکنید زیرا با این حالت مرتکب اشتباهات بزرگتر و بیشتری خواهید شد.
5- تجارب موفق گذشته خود را زنده کنید تا اعتماد به نفس شما تقویت گردد.
6- قدم اول برای قوی تر شدن شناخت ضعف است و قدم اول رستگاری اقرار به گناه، دست از لجاجت بردارید و اشتباهات خود را بپذیرید.
7- شکست طلب نباشید زیرا این امر بدون توجه به نیروی قوی اراده راهی برای شکست شما باز خواهد کرد، احساس پیروزی و موفقیت داشته تا موانع را به راحتی از پیش روی بردارید.
8- خاطرات تلخ و ناکامی های گذشته را فراموش کنید و بدانید که با موفقیت و تجربیات بعدی که به دست می آورید این احساس ناکامی نیز از ذهن شما شسته خواهد شد.
9- به بازیکنان بطور مصمم و با وقارنگاه کنید، باچشمانتان با آنها حرف بزنید که بیشتر مسائل از نگاه ها خوانده می شود.
10- طوری رفتار کنید که در خود تمامی خصوصیات مثبت را دارید و این زمینه ای برای ایجاد این خصوصیات در شما خواهد بود.

11- قبلاً مسائلی را که ممکن است در جریان مسابقه رخ دهد در ذهن خود تجزیه و تحلیل نموده و راه کارهای آن را جستجو کنید که در صورت بروز مجدد، استرس کمتری داشته باشید.
12- اگر 99 بار شکست خوردید بدانید صدمین بار پیروز خواهید شد.
13- در قضاوت از اعلام، شیوه و روش معمول خود استفاده کنید و به طور ناگهانی آن را تغییر ندهید یا شیوه جدیدی انتخاب نکنید.
14- آمادگی لازم از نظر جسمی، روحی و فکری را در طول مدت مناسب بدست آورده و تمام مسائل را به روز قبل از مسابقه موکول نکنید.
15- نگرانی، تشویش و حتی بیخوابی شما برای قضاوت خوب یک مسابقه طبیعی است از این بابت ناراحت نباشید.
16- در موقع پوشیدن لباس داوری احساس کنید برای موفقیت لباس پوشیده و لباس یا وسیله ای که فکر می کنید عامل شانس شماست با خود همراه داشته باشید.
17- از فضای پر دود و آلوده دوری نموده که در دید و اکسیژن گیری شما اثر سوء دارد.
18- نقش خود را در داوری تمرین کنید و آن ها را در فکر خود تجسم نموده و آرام بودن را تمرین کنید و به تکرار تمرین هایی بپردازید که قبلاً در مورد آنها مشکل داشتید.
19- با وضعیت ظاهری مرتب، تیپ ایده آل در میدان مسابقه حاضر شده، خوش پوش و معطر باشید.
20- از فیلم های ویدئویی اجراهای خود یا دیگران و همچنین از عکس و آئینه استفاده و حرکات خود را اصلاح کنید.
21- جایی برای ترس در وجود خود نگذارید، با ترس مشورت نکنید، ترس در سر نوشت ما نیست بلکه نشانه طرز تفکر و برداشت ما از حوادث است.
22- به افکار مبارزه طلبانه بیندشید و به خود بقبولانید که قادر به انجام مشکل ترین کارها خواهید بود و این عامل فوران انژری در شماست.
23- احساسات و صحنه های خوب را در ذهن خود مجسم نموده و خود را در بهترین شرایط از نظر روحی و جسمی احساس کنید.
24- با بهترین داوران اختلاط کنید، به نصیحت ها و نظرات آن ها گوش فرا دهید و متواضعانه نظرات خود را بیان کنید.
25 – به مطالعه تیم ها پرداخته یا شیوه بازی بازیکنان به خصوص بازیکنان مشکل ساز بپردازید و از اتفاقات غیره منتظره در مسابقه متعجب نشوید.
26- احساسات خود را کنترل کنید و مثبت بیندیشید تا به قوای بدنی شما کمک شده و بتوانید به مسائل عاطفی توجه عمیق داشته و فارغ البال قضاوت نمائید.
27- صبور، بردبار و خنده رو باشید و تمرکز حواس خود را از دست ندهید.
28- هرگز خود را مطلق مپندارید، انتقاد پذیر بوده و از سرزنش های مثبت و منفی تجربه کسب نمائید.
29- بعد از هر مسابقه خود را تجزیه و تحلیل نموده و نقاط مثبت و منفی خود را بررسی نمائید.
30- به سخنان بازیکنان بی توجه نباشید گاهی لازم است به حرفها یشان گوش کنید.
31- هرگز ذهن خود را به مسائلی که ممکن است در تصمیم گیری های شما خواه و ناخواه تأثیر مستقیم داشته آشفته نسازید.
32- احساس ترس و ضعف نکنید، خود کم بین و خود بزرگ بین نباشید، واقعیت ها را بپذیرید و به اصل مشورت و هم فکری عمیقاً معتقد باشید.
33- سعی کنید رابطه خوبی با بازیکنان بر قرار کنید تا تصمیم های شما قابل قبول تر شده و بازی بهتری را رهبری نمائید.
34- عملکرد شما در طول زمان و مدیریت مسابقه و تصمیم گیری های شما باید به نحوی باشد که بازیکنان به آن اعتماد کنند.
35- شما به عنوان داور باید بازیکنان را درک کنید. آن ها ممکن است در مقابل تصمیمات شما عصبانی شوند، فریاد بزنند و شما باید برای هرگونه عکس العمل خود را آماده سازید. مهم این است که این اعمال شما را تحت تأثیر قرار ندهد.
36- سعی کنید قبل از قضاوت شناخت لازم را از خصوصیات تیم ها، بازیکنان و مسئولین آن ها بدست آورید. کسی که ترس را لمس نکرده باشد شجاعت را نخواهد آموخت.
37- کسب آمادگی بدنی نیازمند داشتن بدن سالم و بدون عارضه می باشد لذا جهت تأمین سلامت خود اقداماتی از جمله معاینات مرتب پزشکی، تغذیه صحیح، فعالیت و استراحت کافی داشته و دوری جستن از دخانیات توصیه می گردد.
38- میزان تمرینات بدنی می بایست بر اساس سن، استعداد و ظرفیت داوران انجام پذیرد و از پرداختن بر تمرینات یکسان خودداری نمائید.
39- حداقل سه جلسه تمرین در هفته با توجه به توانایی داور توصیه شده که دو جلسه آن جهت بنیه و استقامت (دوهای طولانی) و یک جلسه برای انجام دوهای کوتاه و سریع می‌باشد.
40- مدت زمان مناسب جهت دوهای استقامت بین 45 دقیقه تا 1 ساعت و جهت دوهای سرعت بین 30 تا 40 دقیقه می باشد.
41 – در روزهایی که تمرین استقامت می کنید از دوهای سرعت خودداری نموده و توصیه می شود یک جلسه آخر هفته را به دوهای سرعت اختصاص دهید.
42- قبل از شروع مسابقه یا تمرین حتماً بدن خود را گرم کنید. گرم کردن بدن زمانی بین 10 تا 15 دقیقه همراه با دوهای آرام و حرکات کششی درجا و سپس دویدن های کوتاه و سریع و انجام نرمش های مختلف برای تمامی قسمت های مختلف بدن طول می کشد که از حرکات ساده و آرام شروع و به تدریج بر شدت آن اضافه می گردد.
43- تمرینات بدنی می بایست دائماً و بدون توقف ادامه یابد و قطع تمرینات عامل از بین رفتن تدریجی آمادگی قبلی شما می گردد.
44- از تمرینات بیش از حد و فشرده خودداری نموده و به طور ناگهانی میزان تمرینات را بالا نبرید.
45- بهتر است برنامه های تمرینی شما منطبق با اعمال و حرکاتی باشد که در میدان مسابقه مورد استفاده بوده و نیازهای شما را برطرف می سازد.
46- ثابت نگه داشتن میزان تمرینات کمکی به تقویت آمادگی بدنی نمی کند و حتی ممکن است باعث کاسته شدن آن گردد لذا توصیه می شود میزان تمرینات خود را در هر جلسه بر اساس جدول مشخص اضافه نموده و میزان استراحت بین هر تمرین را کاهش دهید.
47- اغلب آسیب دیدگی بر اثر انجام حرکات سنگین و تند و سریع بوده که بدن آمادگی لازم را برای تحمل آن ندارد لذا هر چه آمادگی بدن بیشتر باشد از میزان آسیب دیدگی کاسته خواهد شد.
48- حتی الامکان تمرینات خود را در کنار تیم ها و زمین هایی که قرار است در آن قضاوت نمائید انجام دهید.
49- توصیه می شود تمرینات و حرکات ذیل را به طور دائم بر اساس برنامه ای مشخص و معین انجام دهید.
الف) انجام دوهای کوتاه با فاصله هایی در حدود 10 و 20 متر و گاهی 50 متر که با سرعت تند و کند شدن و تغییر جهت دادن، رفت و برگشت، به پشت دویدن و حرکات از پهلوها باشد. میزان این تمرین بین 30 الی 40 دقیقه با استراحت مناسب در بین تمرینات توصیه می گردد.
ب) دوهای آرام و طولانی (استقامت)
800 متر دویدن در مدت 4 دقیقه و استراحت حداکثر 4 دقیقه که با راه رفتن و نرمش های مختلف همراه بوده و سپس 1200 متر دویدن در 6 دقیقه و استراحت به مدت 6 دقیقه که با راه رفتن و نرمش های مختلف همراه بوده و در نوبت سوم 800 متر دویدن در مدت 4 دقیقه و 10 دقیقه استراحت با انجام نرمش های کششی و سرد کردن تدریجی بدن و برگشت به حالت اولیه و اتمام تمرین. یادآور می شود جهت مؤثر واقع شدن این تمرین می بایست به تدریج در زمان کمتر و با استراحت محدودتر انجام پذیرد.
50- سعی کنید تمرینات خود را طی سال به طور متناوب انجام داده و همیشه از یک آمادگی نسبی برخوردار باشید و تمرینات را به فصل مسابقات موکول نکنید.
51- با توجه به میزان آمادگی بدنی انرژی خود را به درستی در طول بازی تقسیم نمائید و جهت جلوگیری از به هدر رفتن توانایی از دویدن های بی مورد خودداری نمائید.
52- بسیاری از تصمیمات مهم در پایان بازی اتخاذ می شود و اگر شما تناسب اندام و آمادگی جسمی لازم را نداشته باشید نمی توانید به صحنه ها نزدیک شوید و قضاوت صحیح داشته باشید.
53- آمادگی بدنی یکی از مهم ترین عوامل موثر در اعتماد به نفس شما خواهد بود. حضرت علی (ع) می فرماید : آنکس که پیرو سستی و تنبلی باشد در محاصره پیشمانی قرار خواهد گرفت.
54- آوانتاژ یک مستخدم خوب و ارباب وحشتناکی است. معنای این جمله را خوب فهمیده و آوانتاژ را به عنوان ابزاری در جهت زیبایی بازی و ایجاد موقعیت های جذاب و مناسب در اختیار داشته باشید.
55- در مسابقاتی که مفهوم آوانتاژ در نزد بازیکنان شناخته نشده از دادن آوانتاژ خودداری کنید.
56- در لحظات اولیه مسابقات جهت اعمال قدرت، کنترل بازی و حاکمیت خود در میدان از دادن آوانتاژ حتی الامکان خودداری کنید.
57- آوانتاژ را به موقع انجام داده و در عین حال بازیکن خاطی و شماره وی را به خاطر بسپارید تا پس از توقف بازی برخورد لازم با آن انجام پذیرد.
58- بهترین آوانتاژ در محوطه جریمه اعلام پنالتی است.
59- در بازی های خشن و پر برخورد از دادن آوانتاژ جداً خودداری نموده که به عنوان سمی برای این نوع مسابقات محسوب می شود.
60- سعی کنید در خطاهایی که بر روی دروازه بان انجام می گیرد کمتر آوانتاژ دهید، حساسیت و موقعیت وی را کاملاً درنظر بگیرید.
61- جهت آگاهی بهتر بازیکنان از اجرای آوانتاژ توسط شما لازم است این عمل همزمان با علامت دست و ادای کلمات رایج در کتاب قانون انجام پذیرد.
62- سعی کنید از دادن آوانتاژ در خطاهایی که بر روی مدافع در داخل یا محدوده محوطه جریمه انجام می شود خودداری کنید.
63- چنانچه پس از اعلام آوانتاژ متوجه شدید که بازیکن قادر به ادامه بازی نمی باشد بهتر است اعلام خطا نمائید. فاصله زمانی مناسب را در این زمینه مورد توجه قرار دهید.
64- آوانتاژ قانون نیست بلکه به عنوان مقررات اجرای آن در اختیار شماست هر زمان که لازم دیدید می توانید آن را اجرا کنید.
65- در اجرای آوانتاژ فقط از جریمه تیمی بازیکن صرف نظر می گردد ولی جریمه فردی آن همچنان پابرجاست.
66- روح قانون با اجرای آوانتاژ صحیح قابل لمس خواهد بود.
با تشکر از یوسف اطمینان