عنایت: به دلیل نداشتن داور در جام ملت‌ها نامه گلایه آمیز می‌نویسیم

2 پاسخ

1. امیدوارم با ایجاد رابطه ای قوی از سوی فدراسیون در Afc شاهد احقاق حق داوری ایران در آسیا و متعاقبا در جهان باشیم چون داوران ایرانی بارها اثبات نمودند دارای پتانسیل بالایی هستند

2. سلامی چوبوی خوش آشنایی؛
   اظهارنظرات عزیزان , بعضی ازمسائل داوری ماراروشن کرد.نظرات شنیدنی وکاملامنطقی دوست خوبم جناب سلیمانی نه ازسر حب وبغض که سراسرواقعگرایانه بودوبردل نشست.
   آقای عنایت هم نشان دادکه قصدنداردبادم شیری چون AFC بازی کند.دراین بین اما؛نقطه نظرجناب غیاثی همان سیبل مقابل(هدف تیراندازی درمیدان جنگ)بودکه مدتهادوست داشتم تیری به آن بنشانم
   ولی ازآوار پس ازآن واهمه داشتم.
   البته قبلاازآقای کامرانیفرونیزازکلیه زحمتکشان عرصه قضاوت عذر
   میخواهم که هدف؛نادیده گرفتن لیاقتهانیست بلکه برعکس خیلی هم
   برآن پامیفشاریم.
   مدتهادراین چالش افتاده ایم که تا تقی به توقی میخوردبگوییم که
   شاهکاری اتفاق افتاده وچنین شدوچنان !!
   اعلام آفسایدویاعدم اعلام آن درچارچوب قوانین,درشرح وظایف آمده,
   همانگونه که آوانتاژ,پنالتی,رفتارغیرورزشی,خطاهاوبرخوردهای شدیدوغیره آمده است.
   بیاد(عنکبوتهای آسیایی! تیم ملی کشورمان)افتادم که با به به و
   چهچه ما(بامنظوروبی منظور)چگونه براحتی ساک ها رابردوشمان انداختندتا(سلام تهران) راسردهیم…
   تفاوت دیدگاههانبایدفراموش شود.بپذیریم که داشته های ماباتوجه
   به سطح فوتبالمان سنجیده میشود,درحالیکه سطوح بالاتر,پارامترهای
   بیشتری میطلبد.کسی منکرشایستگیهای داوران خوب کشورمان نیست ولی
   آیابرای گام(ی)جلوتربودن,تمامی سازوکارهافراهم است؟
   آیا؛تواناییهای فنی,شناخت اصولی قوانین,آشنایی محاوره ای زبان,
   قد,وزن,تیپ ظاهری,تناسب اندام,شادابی ونشاط وغیره بعنوان یک
   مجموعه نبایدمدنظرمان قرارگیرد؟!
   ساده لوحانه نیست که باحرکت دادن یاحرکت ندادن یک پرچم ویا
   آوانتاژدادن یاندادن دریک صحنه ی بازی,بهترینهای آسیاباشیم؟!واگر
   چنین باوری درسطوح بالاتروجودنداشت,ازدستهای پنهان وپیدا,از
   دشمنیهای دیرینه,ازظلم وبیداد,ازشیطان وشیطان پرستان وچه وچه
   آوازسردهیم؟
   آیابجزتکرارمتون قوانین چیزدیگری هم به داورانمان ارائه کردیم؟
   آیاکنترل میکنیم که داوران ماقبل ازشروع بازی چه گفتمانی بادو
   کاپیتن دارند؟وچگونه شخصیت خودرامعرفی میکنند؟
   آیایافته ایم که چراازنیمه دوم مسابقات تاپایان آن,عصبانیت و
   روحیه پرخاش درداوران ماچهره ی خودرانشان میدهد؟
   آیاباورداریم که دلیل بعضی ازمشکلات ودرگیریهای داخل بازی خود
   داوران هستندچراکه پرخاش راباپرخاشگری پاسخ میدهند؟
   آیابرروی مسائل رفتاری وعلم رفتارشناسی وروانشناسی,کارعلمی
   وآموزشی صورت داده ایم؟
   آیابرای مقبولیت وپذیرش داوران دربین اهالی فوتبال,درس وتدریس وکتابتی بجزتکرار” قوانین خشک وبیروح “ضرورت ندارد؟
   بدعت وبدعت گذاری تاکی وکجابایدادامه داشته باشد؟
   چراسن تجربه ی داوری درکشورما” سی وپنج یاچهل سالگی است وچرادر
   بوندسلیگای آلمان ویالالیگای اسپانیاویاکالچیوی ایتالیا,جوانان
   بیست وچندساله ,آنهم بازیهای بسیارمهم کشورشان راقضاوت میکنند؟
   آیاآنهاهم فقط به کتاب قوانین دخیل بسته اندودردوره های پایه و
   سطوح بالاترصرفابه تدریس قوانین اکتفامیکنندکه اگرچنین است پس
   تجربه مدیریتی ودانش وعلوم” فراقوانین “مثل؛جامعه شناسی,روانشناسی ورفتاراجتماعی راازمنزل داخل چمدان خودگذاشته وبهمراه می آورند!!
   بپذیریم که راه پراشتباهی رارفته ایم وبایدطرحی نوبریزیم تا
   برای آینده بتوان آب رفته رابه جوی بازگرداند…! مشکل است
   اماشدنی است که همت میخواهد و مردکهن……/.خاک پای همه؛فرجود