بعد از مصاحبه اقای وزیر و نسبت دادن اتفاقات تبریز به داوری بازی تراکتو و نفت تنها چند کارشناس و پیشکسوت داوری از علیرضا فغانی و جامعه پاک داوری حمایت کرده اند.
این در حالی اتفاق میافتد که در بر خی سایت ها مصاحبه و صحبت هایی از کسانی مطرح میشود که داور نبوده اند اما حمایت کرده اند اقای مصطفوی و اقای درودگر در مصاحبه های خود از علیرضا فغانی و جامعه پاک داوری حمایت کرده اند اما همچنان خبری از برخی پیشکسوتان و بزرگان داوری نیست در این چند روزه علی خسروی با مصاحبه های پی در پی و به جای خود حمایت قاطع و کامل از جامعه داوری نموده است اقای فنایی چندین مصاحبه انجام داده است اقای سیار اقای غیاثی اقای جلال مرادی اقای میرزابیگی و برخی از داوران فعال و بازنشسته مثل اقای جهانبازی و مظفری زاده اما سوال اصلی اینجاست که بقیه پیشکسوتان کجایند ایا میتوان جواب این سوال را در پست خالی مانده ریاست دپارتمان پیدا کرد؟
در حال حاضر پست و سمت ریاست دپارتمان خالی است و هر کس که گزینه این پست باشد با مصاحبه و حمایت کوچکی و اشتباه در صحبت کردن خود این پست را از دست میدهد ایا گرفتن سمت و پشت میز ریاست نشستن ارزش این را دارد که دست از حمایت و مصاحبه علیه ناحقی در داوری فوتبالمان بکشیم ایا با حمایت نکردن و سمت گرفتن کمکی به داوری فوتبالمان میشود ایا کسی که با سکوت الان خود در این جریانات سمت میگیرد میتواند حق داوران را بگیرد ایا میشود گفت باز هم پای میز و ریاست در میان است؟
تمامی داوران ایران از داور درجه سه تا بین المللی از علیرضا فغانی به نحوه و طریقه خود حمایت کرده اند اما شما کجاید ایا الان و دراین شرایط حساس و مهم وقت سکوت است وقت منتظر ماندن برای گرفتن سمت ریاست دپارتمان است اقایان برای یک بار هم که شده است بیاید و بشویم یک صدا یک زنجیر تا همه بدانند که داوران و جامعه داوری بازیچه دست اقایان نیست که هر کجا در مسایلی به مشکل خوردنند داوران را سیبل قرار داده و پشت ان قایم شوند که هر کجا مانند بازیکنان و مربیان و مدیر عاملان نتیجه دلخواه نگرفتند بگویند داور بیاید برای یک بار هم که شده است ثابت کنیم جامعه داوری پشت سر هم هستند اقایان اگر حمایت نکنید در اینده هم هر کس بشود رئیس همین اشو همین کاسه است.
نقش کانون داوران در این بین چیست فقط یک کانونی به نام کانون داوران باشدو بس پس حمایت این کانون چه شد کجایند اعضای کانون داوران که جلسه تشکیل دهند و در این روز های بحرانی دوای درد ناحقی های علیه داوران باشند هیچ کس باورش نمیشود که جامعه داوری درون خود هم انقدر مظلوم باشد.