ماجرای جنجالی دیدار فینال لیگ برتر فوتبال ظاهرا قرار است مانند همیشه این بار نیز با قربانی کردن مظلوم‌ترین فرد به پایان برسد.
در شرایطی که مراسم شب هفت مرگ صداقت فوتبال ایران در راه است، صحبت‌ها و اظهارنظرهای مقصریابان و مقصرسازان همچنان ادامه دارد. در این بین همه و همه متفق‌القول از حقیقت جویی و رساندن حق به حقدار صحبت می‌کنند، اما این شعار تا چه اندازه عملیاتی شده است؟
در آخرین موج تلاش مقصریابان همه علیرضا فغانی بهترین داور ایران را نشانه رفته‌اند. اتفاقی که به هیچ وجه نه اخلاقی است و نه وجهه قانونی دارد.
سید محمد شروین اسبقیان، مدیر کل ورزش و جوانان در این باره می‌گوید، نظر کمیته کارشناسی این است که اشتباه‌های آقای فغانی ثابت شده و محرز است و باید برخورد قانونی صورت بگیرد. وی در پاسخ به این که چه اشتباهی از سوی فغانی سرزده می‌گوید داور باید بازی را مدیریت می‌کرد و تیموریان نباید اخراج می‌شد!
اسبقیان در پاسخ به این سوال که آیا مدیریت بازی می‌تواند به معنای مجوزی برای قانون شکنی باشد، پا را فراتر از فوتبال می‌گذارد و در یک قیاس عجیب و مع الفارق قضاوت داوری را با دادگاه مقایسه می‌کند و می‌گوید: گاهی یک قاضی می‌تواند یک متهم را به ۲ تا ۶ سال حبس محکوم کند و با توجه به شرایط حکمش را صادر می‌کند فغانی هم می‌توانست با توجه به شرایط به تیموریان اخطار ندهد!
این که اسبقیان چگونه قضاوت داور در زمین فوتبال را با قضاوت قضایی در دادگاه یکی می‌کند مشخص نیست.
این اظهارنظرها که علنا اعلام می‌کند که فغانی به دلیل اجرای قانون خطاکار است از سوی کسی که مسئولیت دولتی دارد و طبق نص صریح قانون اساسی باید مجری قانون باشد چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟
حمله‌ها به فغانی از دایره مدیر کل استانی هم بالاتر رفته و وزیر ورزش و جوانان عنوان کرده که اشتباه‌های داوری ثابت شده است، هر چند گودرزی گفته که تعمد داوری ثابت نشده است اما حمله یکجانبه به داور به عنوان مقصر اصلی اتفاقات تبریز نگاهی یکطرفه صرفا برای حل صورت مساله است.
از برابر بودن اشتباه‌های داوری به سود هر دو تیم که بگذریم و بپذیریم که فغانی اشتباه داشته کدام قانون و عقل و منطقی اجازه می‌دهد که به دلیل اشتباه داوری که همیشه و همه جا گفته‌ایم و گفته‌اند که سهوی است، او را مقصر تمام اتفاقات تلخ روز پنج شنبه بدانیم و دستور به مجازات او بدهیم؟
هجوم تماشاگران به داخل زمین، خاموش بودن اسکوربورد، اختلال تماس‌های تلفنی و ارتباطات اینترنتی، تعویض دفاعی تونی، اطلاع رسانی غلط نتیجه، ضعف مشهود مدیریتی در باشگاه تراکتورسازی برای اطلاع از نتیجه، اتکا به حرف سکوها، و هزار هزار مشکل دیگری که رخ داده همه تقصیر فغانی بوده است؟
چه راحت سرمایه‌هایمان را می‌سوزانیم؟ فغان بلند می‌کنیم که چرا داورهایمان سری در سرها ندارند و وقتی یکی مانند فغانی سرش را بلند می‌کند، با گیوتین قطعش می‌کنیم. آخرین باری که یک داور ایرانی یک فینال مهم را سوت زده چه زمانی بوده است؟ فراموش کرده‌ایم که تا یک سال پیش برای یادآوری آخرین موفقیت داوری باید نام فنایی را در فینال جام جهانی ۲۱ سال پیش مرور می‌کردیم.
آری. راست می‌گویند. تقصیر فغانی بود. اصلا فغانی برای این بازی مناسب نبود. این بازی داوری می‌خواست که در آن دقیقه بازی، با آن میزان حساسیت و در حضور آن تعداد تماشاگر مصلحت اندیشی می‌کرد، قانون را زیر پا می‌گذاشت و به تیموریان کارت نمی‌داد. فغانی زیادی شجاع بود و قانون را اجرا کرد. حالا به نظر می‌رسد او متهم شماره یک لقب گرفته است و تنها کسی است که تاکنون حداقل در لفظ بی‌پروا محاکمه شده است.
هواپیمای فوتبال ایران در تبریز سقوط تلخی داشت و تمام سرنشینان آن شامل صداقت، پاکی، راستی و غیره در این حادثه تلخ کشته شدند. خلبان این پرواز (بخوانید فغانی) طبق معمول مقصر ماجرا بود.
حالا با ورود مستقیم رییس جمهور و دستور برای پیگیری ماجرا و شناخت مقصران، بهتر است کمیته حقیقت‌یاب نقش روشنگری خود را به خوبی و عادلانه بازی کند و در اظهارنظر‌هایشان نیز پاسخ به این سوال را همواره در نظر داشته باشند، اینکه در ۸ دقیقه پایانی بازی تراکتور – نفت در ورزشگاه اعلام شده بازی سپاهان – سایپا مساوی شده است، آیا تبعات چنین شایعه‌ای بر گردن “فغانی” است و او مسبب حوادث متاثر از این شایعه است؟