این روزها اعتراض به داوران در فوتبال ایران مد شده است. متاسفانه شرایط طوری شده که با هر سوت داور، مربیان و بازیکنانی که قضاوت صورت گرفته را به ضرر خود میدانند، فریاد اعتراض برمیآورند و بهگونهای میخواهند نظر داور را تغییر دهند. غافل از آن که هیچ داوری نبوده که با این اعتراضها رای خود را عوض کرده باشد، مگر آنکه داور وسط به اشتباه در سوت خود دمیده باشد و بلافاصله با پرچم داوران کمک خویش، در جریان قضاوت اشتباهش قرار گرفته و نظرش را عوض کرده باشد.
این اعتراضها در شرایطی در لیگ باشگاهی ایران مد شده، که در خارج از مرزهای ایران، حرف داوران به نوعی حجت است و کمتر پیش آمده که بازیکنان و مریبان خواسته باشند با داور بازی وارد بحث و جدل شده و جو ورزشگاه را ملتهب سازند. هر چه هم کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال خواسته است در این زمینه به دفاع از داوران لیگ برخاسته و مربیان و بازیکنان خاطی را با جریمههای مالی و انضباطی مواجه کند، اما تا امروز این برخورد سلبی افاقه نکرده و دیواری کوتاهتر از داوری در فوتبال ایران وجود نداشته است.
عصر دیروز در کرمان، پــرسپولیس در شرایطی با 6 گل دست به طلسم شکنی زد و میزبانش مس را شکست داد که شاید اگر اعتراض پرویز مظلومی سرمربی مس نبود، این شکست سنگین جلوی نام این تیم جنوبی نوشته نمیشد. در حقیقت اگر فرض را بر این بگیریم که داور بازی به اشتباه در سوت خود به نشانه پنالتی به ضرر مس دمید، مظلومی نباید شرایط را به سمتی میبرد که سفت و سخت بهدنبال بیرون کشیدن بازیکنان تیمش از زمین مسابقه باشد.
جای شکر داشت که سرپرست مس و بویژه مدیر عامل باشگاه بموقع کنار زمین حاضر شد تا با آرام کردن مظلومی، اجازه ندهد بازی نیمه کاره رها شود. اتفاقی که اگر رخ می داد بیشتر به ضرر مس کرمان تمام میشد و این تیم باید عواقب برخوردهای انضباطی فدراسیون را پذیرا میشد. ضمن آنکه معلوم نبود نیمه کاره ماندن بازی چه شرایطی را بر سکوهای ورزشگاه حاکم میکرد.
صحبت ما در اینجا با پرویز مظلومی است، مردی که مربی بی تجربهای نیست و خوب می داند که اگر اعتراضی نیز به قضاوت داور باشد، باید این مساله را به مسئولان باشگاه بسپارد، نه اینکه خود میداندار صحنه شده و با داد و فریاد بهدنبال بیرون کشیدن بازیکنان از زمین مسابقه باشد. کسی نمیگوید داوری فوتبال ایران بی نقص است، اما جو ایجاد شده علیه داوران نباید به این سمت و سو برود که روی هر سوت داور بازی نیز عدهای اختیار از دست داده و با رفتن درون زمین و داد و فریاد، بهدنبال ملتهب نمودن جو ورزشگاه باشند.