چنانچه شرایط امروز داوری کشور را نسبت به گذشته های نه چندان دور مورد ارزیابی قرار بدهیم خواهیم دید که این عرصه نیاز شدید به اصلاح مدیریت دارد.
به گزارش سایت د اوران، یک نکته را از نظر نباید دور داشت که دو دستگی (شاید هم چند دستگی) جامعه داوری کشور باعث شده تا داوران فوتبال کشورمان با افت شدیدی مواجه شوند.
به راستی آخرین موفقیت داوری ایران چه زمانی حاصل شد؟ چند سال از زمانی که مسعود مرادی به عنوان بهترین داور آسیا برگزیده شد، گذشته است؟
در پاسخ به این پرسش های اساسی لازم می دانیم به یکی دو نکته اشاره کنیم. اول اینکه متاسفانه روسای کمیته داوران و یا دپارتمان داوری دفاع از داوران را با حمایت کورکورانه اشتباه گرفته و همین موضوع ظریف و ساده باعث شده تا داوران چندان هم نگران سوت های پرنقص خود نباشند.
از سوی دیگر رسانه های نوشتاری، دیداری و شنیداری نیز با به کاربردن عباراتی چون اشتباه داوری بخشی از داوری و فوتبال است و یا داور جایزالخطاست و … راه را برای اشتباهات داوران بازگذاشته اند.
همچنین داوران پر اشتباه برخلاف مربیان، بازیکنان و …. از مصونیت خاصی برخوردار بوده و هرگز با محرومیت ویا جریمه خاصی مواجه نمی شوند؟ چرا؟
به دلیل آن که درآمد خیلی زیادی از فوتبال ندارند و قشر زحمتکش و بی ادعای این عرصـــــه محسوب می شوند!
در واقع با به کار بردن این جملات ما اجازه می دهیم داوری ایران هر چه بیشتر سقوط کند. بدان معنی که هر کس درآمد کافی نداشت مجاز به اشتباهات پی در پی است و حق دارد کارش را به انحو احسن انجام ندهد!
باری! صحبت در این مقوله بسیار است و مجال کم اما اگر می خواهیم داوری ایران تکانی بخورد و از این شرایط نامطلوب خارج شود، در مرحله نخست نیاز به اصلاح مدیریت در این عرصه داریم و در عین حال ما رسانه ای ها نیز باید یک تغییراتی در ادبیات شفاهی و نوشتاری خود در مورد داوران داشته باشیم.
فهرست