صدای پای عید میآید. آری! عید قربان است، عید سر سپردگی و بندگی. عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش، عید نزدیک شدن دلهایی که به قرب الهی رسیدهاند.
عید قربان ، پس از وقوف در عرفات (مرحله شناخت) ، مشعر(محل آگاهی و شعور) و منا (سرزمین آرزوها، رسیدن به عشق) فرا مىرسد، عید قربان، عید رهایى از تعلقات است. رهایى از هر آنچه غیرخدا است. در این روز حج گزار، اسماعیل وجودش را، یعنى هر آنچه بدان دلبستگى دنیوى پیدا کرده قربانى مىکند تا سبکبال شود.