حتی بعد از 6 سال از آخرین سوتی که زد و کارت قرمزی که نشان داد، باز هم یک چهره شناخته شده و شاخص در فوتبال اروپا به حساب می‌آید. پیرلوئیجی کولینا پس از 28 سال قضاوت در سال 2005 بازنشسته شد در حالی که در کارنامه او افتخاراتی مثل فینال جام جهانی 2002، فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 1999، فینال جام یوفا در سال 2004، فینال المپیک 1996، 240 بازی در سری A ایتالیا و 109 بازی بین‌المللی دیگر دیده می‌شود. کمیته تاریخ و آمار فدراسیون جهانی فوتبال نیز او را به عنوان بهترین داور تمام دوران فوتبال معرفی کرد. او در حال حاضر رئیس کمیته داوران فدراسیون فوتبال ایتالیا و اوکراین است. مصاحبه او را با مجله چمپیونز می‌خوانید.
سرپرست داوران چه وظایفی بر عهده دارد؟
در سال 2010 میشل پلاتینی، رئیس یوفا این مسئولیت را برای آماده‌سازی داوران در بازی‌های مختلف اروپایی به من سپرد. هدف از این کار ارتقاء سطح داوران و کم کردن اشتباهات آن‌ها بود. بنابراین داوران باید قوانین و تفسیرهای مختلف آن را یاد می‌گرفتند. پایه این کار در فوتبال مدرن این است که داوران باید بتوانند بازی را بخوانند و در این راه، تلویزیون و اینترنت کمک بزرگی به آماده‌سازی داوران می‌کند. ما از ویدئو برای آموزش، راهنمایی و مشخص کردن اشتباهات داوری استفاده می‌کنیم.
میشل پلاتینی گفته بود که تلویزیون در حال کشتن داوری است.
تلویزیون در واقع یک مسابقه دیگر را به صورت مجازی و با استفاده از ده‌ها دوربین در زوایای مختلف، خلق می‌کند. داور یک انسان است که ممکن است اشتباه کند. اعتراض به داوری که به دوربین‌های تکنولوژیک دسترسی ندارد و نمی‌تواند صحنه آهسته موارد مشکو‌ک را ببیند، عادلانه نیست.
دلتان برای داوری تنگ نشده است؟
با آنکه 6 سال از زمان بازنشستگی من می‌گذرد ولی هنوز هم دلم برای زمین بازی تنگ می‌شود. بیشتر از هر چیز دلم برای لحظه‌ای که وارد زمین می‌شوی، در رختکن آماده می‌شوی و هنوز سوت بازی را نزده‌ای، تنگ شده است. هر بار که آغاز یک بازی فوتبال را می‌بینم، آرزو می‌کنم جای داوری باشم که در سوتش می‌دمد. خیلی سخت است حسی را که در جریان یک بازی تجربه می‌کنی در جای دیگر هم تجربه کنی.
در داوری از کسی الهام می‌گیرید یا الگویی داشتید؟
نه. من هرگز برای خودم یک الگو نداشتم ولی سعی می‌کردم در هر جایی از هرشخصی چیزی یاد بگیرم.
در میادین بزرگی مسئولیت قضاوت را بر عهده داشتید. عملکرد خود را چطور ارزیابی می‌کنید؟
من فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال 1999 بین منچستریونایتد و بایرن‌مونیخ را سوت زدم. همچنین داور بازی فینال جام جهانی 2002 بین برزیل و آلمان بودم. هر دو خوب بودند. چنین موفقیت‌هایی به تمرین و کار زیاد و کمی شانس احتیاج دارد. البته شانس هم با کسانی است که به اندازه کافی آماده باشند.
سخت‌ترین تصمیمی که در بازی گرفتید چه بود؟
بازی فینال المپیک 1996 بین نیجریه و آرژانتین. برای همه حتی خود من واضح بود که امانوئل آمونیکه در هنگام زدن گل برتری تیمش در آفساید بود اما کمک من اصرار داشت که این‌طور نیست. سخت‌ترین قسمت کار زمانی بود که باید از این تصمیم برابر اعتراض آرژانتینی‌ها دفاع می‌کردم.
بهترین نمونه بازی جوانمردانه‌ای که تا به حال دیده‌اید چه بوده است؟
10 سال پیش، پائولو دی‌کانیو برای وستهام مقابل اورتون بازی می‌کرد. او موقعیت خوبی برای گل زدن داشت که وقتی دروازه‌بان مصدوم حریف را روی زمین دید، توپ را با دست برداشت و بازی را متوقف کرد. حرکت او عالی بود.
به یاد‌ماندنی‌ترین استادیوم؟
اولین باری که داوری کردم در استادیوم سلتیک پارک بود. از دیدن جمعی که همه لباس‌های سبز و سفید پوشیده بودند، دچار اضطراب شده بودم. ورزشگاه قدیمی ویمبلی هم برای من یاد‌آور خاطرات زیادی است.
چگونه یک داور را برای لیگ قهرمانان انتخاب می‌کنید؟
برای هر بازی مرحله گروهی با توجه به نوع و ملیت تیم‌هایی که با هم بازی دارند و شخصیت داور، گزینه مورد نظر را انتخاب می‌کنیم. قضاوت هر بازی توسط ناظر یوفا ارزیابی می‌شود و در پرونده داوران قرار می‌گیرد.
آیا تا به حال تیمی خواسته که بازی‌اش توسط داور خاصی قضاوت نشود؟
البته که نه.
توصیه خاصی به داوران جوان ندارید؟
باید بدانند که فوتبال مدرن از آن‌ها چه انتظاری دارد. فوتبال خیلی سریع شده و دانستن قوانین و خوب تمرین کردن دیگر کافی نیست. داوران باید روند بازی را درک کنند. یک داور باید ورزشکار باشد و از خودش مراقبت کند. به همین خاطر است که ما وزن، چربی، سرعت عکس‌العمل و قدرت دید آن‌ها را کنترل می‌کنیم. با این حال آن‌ها باید تاکتیک‌های روز دنیا را بدانند تا بتوانند به موقع در همه جای زمین حضور داشته باشند. داورها باید سیستم بازی هر تیم و نوع رفتار بازیکنان و حرکاتشان را بدانند. من همیشه به داوران می‌گویم که نباید اجازه دهند توسط چیزی غافلگیر شوند.
معایب و محاسن استفاده از تکنولوژی در داوری فوتبال چیست؟
بحث‌های زیادی در این مورد مطرح شده اما اتحادیه داوران همچنان اصرار دارد که تکنولوژی وارد قضاوت نشود. تجربه یوفا در استفاده از 2 داور کمکی برای محوطه جریمه خیلی موفق بود. بعد از 100 مسابقه در بیش از 2 فصل نتایج قابل توجهی از این طرح به دست آمده است بدین ترتیب که جلوی بازیکنانی که عادت داشتند در محوطه جریمه داور را فریب دهند، گرفته شد. آن‌ها حس می‌کردند که در این لحظه تحت مراقبت هستند.
اگر می‌توانستید قانونی را عوض کنید، آن قانون چه بود؟
بحث‌های زیادی در مورد قانونی موسوم به «جریمه سه‌گانه» وجود دارد. بازیکنی که در محوطه جریمه مرتکب خطایی می‌شود و مانع به ثمر رسیدن یک موقعیت صددرصد گل می‌شود، کارت قرمز می‌گیرد، از بازی بعدی محروم و یک پنالتی به سود حریف اعلام می‌شود. این به اعتقاد من کمی زیاد است. موقعیت گل حریف با ضربه پنالتی جبران می‌شود و بازیکن خاطی با کارت قرمز و اخراج از زمین جریمه می‌شود. این جریمه‌ها به نظر من کافی است.